رابطه ای به بهای آینده
در مقاله ی قبل
گفتیم که دختر و پسر هایی که قبل از ازدواج برای اولین بار با یکدیگر
رابطه دارند و این رابطه شکست می خورد با چه عوارضی روبرو می شوند و بعضی
از آن ها بنا به دلایل مختلف ترجیح میدهند مجدداً چنین تجربهای را
تکرار نکنند. بعضی دیگر از کسانی که شکست عشقی را تجربه میکنند ، تحت
تأثیر هیجانات تصمیم میگیرند هرگز به شخص دیگری فکر نکنند و حتی تا آخر
عمر منتظر معشوقشان بمانند. خیلی از فیلمهای سینمایی جوان پسند چنین
داستانی دارند که بعد از سالهای طولانی بالاخره موانع سر راه ازدواج عاشق
و معشوق برداشته شده و دو طرف به وصال هم میرسند. اما در عالم واقعیت، پس
از مدتی که احساسات و هیجانات فروکش کرد ، حقایق زندگی، انسان را به مسیر
عادی باز میگرداند.
اما به هر ترتیب و به هر دلیلی گاهی
بعضی از افراد اقدام به برقراری ارتباط مجدد میکنند. البته دوستی با جنس
مخالف در دفعات دوم و سوم به بعد ، ویژگیها و شرایط خاص خودش را دارد. به
ندرت پیش میآید که کسی در دومین تجربه دوستی با جنس مخالف مجدداً احساسات
و عواطفی با عمق و شدت دفعه اول داشته باشد. بنابراین معمولاً در ارتباط
دوم موقعی که کار به جدایی کشیده میشود تلخی آن به اندازه تلخی شکست
عاطفی اول نیست.
در اغلب موارد ، فرد در اولین تجربه عشق و
عاشقی به معایب ظاهری و اخلاقی و یا ضعفها و تفاوتهای خانوادگی محبوب و
معشوق، توجه ندارد و یا آن معایب را حمل به صحت کرده و آنها را توجیه
میکند و در مواجهه با مشکلات و موانع و مخالفتها تا حد توان میایستد.
اما همین فرد در برخورد با دوست پسر یا دوست دخترهای بعد بر اساس تجربه
اولش میداند که نباید به این دوستیها دل بست. بنابراین در صورت مشاهده
ضعفها و رفتار ناپسند از سوی طرف مقابل و یا در مواجهه با ناملایمات و
مشکلات به راحتی از او جدا میشود و بعضیها احتمالاً سراغ نفر بعدی
میروند. البته باید توجه داشت تکرار چند باره این رفاقتها و جدا شدنها،
شخص را گرفتار نوعی قساوت قلب کرده و عواطف او را در برابر جنس مخالف از
بین میبرد. شخص که گرفتار این وضعیت شود حتی بعد از ازدواج هم نمیتواند
با همسرش آنچنانکه باید و شاید، داد و ستد عاطفی برقرار کند .
یک
نکته مهم درباره این رفاقتها اینست که معمولاً در ارتباطهای بعدی، خبری
از آن عشق پاک نیست و از ارتباط دوم و سوم به بعد ، طرفین نیم نگاهی به
ارضای غریزه پیدا میکنند. هر چه تعداد این ارتباطات بیشتر شود ،این
احتمال بیشتر است.
علی (ع) در اینمورد فرمودهاند، «کسی که کارهایش را بر اساس خواستههای
دلش انجام میدهد ( توجهی به دستورات خداوند ندارد و از عقلش پیروی
نمیکند، بلکه کاری را میکند که دلش میخواهد) به نابودی و بدبختی خودش
کمک میکند»
بهتر است بدانید که :
_ از نظر
اسلام، دوستی و رفاقت دختر و پسر نامحرم و کلاً هر نوع ارتباط بیمورد و
غیرضروری بین آن دو ممنوع است. و هیچ بهانهای هم برای برقراری چنین
رابطههایی پذیرفته نمیشود. حتی به عنوان یافتن همسرآینده و یا آشنایی و
شناخت بیشتر طرف مقابل، به منظور ازدواج. قرآن صریحاً به مردها تاکید کرده
از برقراری ارتباط مخفیانه با زنها خودداری کنند و دستور داده اگر قصد
ازدواج با کسی را دارید صریحاً و علناً از او خواستگاری کنید. بنابراین
اگر کسی بخواهد برای یافتن همسر مناسب با چند نفر رابطه برقرار کند تا یکی
را انتخاب نماید و یا وقتی از کسی خوشش آمد با او دوست شده و مدتی را به
بهانه ایجاد شناخت بیشتر از همسر آیندهاش، با او ارتباط داشته باشد،
مرتکب عمل اشتباهی شده است.
_ امروزه در شهرها، آگاهی و
شناخت نسبت به خصلت و خصوصیات خانوادههایی که قرار است با هم وصلت کنند
بسیار دشوار است. در ضمن نمیتوان تن به ازدواج با دختر یا پسری داد که با
او و خانوادهاش آشنایی کافی نداریم. برای رفع این مشکل بهترین راه اینست
که وقتی قرار است دو نفر با هم ازدواج کنند ابتدا خانواده پسر بصورت رسمی
به خواستگاری خانواده دختر بروند اگر توافقات اولیه حاصل شد ، بعداً دختر
و پسر با نظارت خانوادهها طی چند مرحله با هم صحبت و ملاقات کنند تا به
نتیجه برسند. اینکار چند فایده مهم دارد: چون ملاقاتهای دختر و پسر با
اطلاع خانوادههاست آنها نمیتوانند برای مدت طولانی با هم ارتباط داشته
باشند. بنابراین در این مدت احساس عاطفی عمیق بین دو طرف شکل نمیگیرد .
بنابراین اگر برای ازدواج به توافق نرسیدند، هیچکدام گرفتار شکست عاطفی
نمیشوند. همچنین چون در اینجاست بین پسر و دختر احساسات عاشقانه شکل
نمیگیرد برای رسیدن به هم، مجبور نیستند از معایب و نقاط ضعف همدیگر
چشمپوشی کنند. بنابراین دو طرف بصورت جدی و عاقلانه دیدگاهها و نظرات و
اعتقاداتشان در مورد زندگی را با هم در میان بگذارند و انتظارات و
توقعاتشان را از همسر آیندهشان مطرح کنند. به این ترتیب فقط حرفهای لازم
و ضروری بین آنها رد و بدل میشود. در ضمن برای شناخت بیشتر دو طرف نسبت
به همدیگر، تحقیقات محلی را نباید فراموش کرد.
تبیان - احسان رادمند
تنظیم برای تبیان:داوودی
مقالات مرتبط :